اعوذ باللَّه السمیع العلیم من الشیطان الرجیم، و اعوذ باللَّه ان یحضرون
بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنجِيكُم مِّنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنفُسِكُمْ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَيُدْخِلْكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَ مَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ وَ أُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِّنَ اللَّهِ وَ فَتْحٌ قَرِيبٌ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ
به خداوند شنوا و دانا از شیطان رجیم پناه می برم، و هم به او پناه می برم از اینکه نزد من حضور یابند
به نام خداوند رحمتگر مهربان ای کسانی که ایمان آورده اید، آیا شما را به تجارتی راهنمایی کنم که شما را از عذابی دردناک نجات بخشد؟ به خدا و فرستاده اش ایمان بیاورید و در راه خدا با مال ها و جان هایتان جهاد کنید، این برای شما بهتر است اگر بدانید. تا گناهانتان را ببخشاید و شما را به بهشت ها و باغ هایی که از زیر آنها نهرها جاری است و در مسکن هایی پاکیزه و دلپسند در بهشت هایی جاوید درآورد، این است کامیابی بزرگ. و نعمت دیگری که آن را دوست دارید یاریی از جانب خدا و پیروزیی نزدیک است و مؤمنان را بشارت ده.
کشیدگی کوهستان و کویر در مرز بین دو دریا، از جنگل های انبوه شمالی به عنوان موزه طبیعی زمین تا رمل و کلوت های بدون حیات لوت، از سواحل سنگی جنوب تا بلند ترین کوه مخروطی زمین در البرز، شوره زار ها، جلگه ها، تالاب های پر از حیات، سرو های کوهی در دامان کوه های خشک، گونه های جانوری، یکی از پر تنوع ترین زیستگاه های گیاهی جهان و ...
همه اینها فارغ از میراث فرهنگی و مردمی، تنها در میراث طبیعی این سرزمین گنجانده شده و آنرا یکی از جذاب ترین نقاط زیست محیطی و گردشگری زمین ساخته است. از ایران باید بیشتر بگوییم و بیشتر بدانیم؛ آری سرزمین خود را باید طور دیگر جستجو کنیم که به راستی در حق شناخت آن بسیار جفاها رفته است؛ دریای کاسپین در شمال، رشته کوه های البرز و زاگرس، دو بیابان و کویر بزرگ در مرکز، فلات زیبای آذربایجان، تالاب ها و جلگه های شمالی و جنوبی، رودخانه ها، خلیج و دریای آزاد، سواحل سنگی و جزایر جنوبی، گل افشان های بلوچستان، چشمه های جوشان و معدنی، رمل ها و طوفان های شن، برخورد کوهستان با کویر در فلات مرکزی چون اصفهان، یزد و کرمان، کوهستان های سخت و مرتفع در شمال و غرب آن، آبشارها، غارها، چشمه ها، بهار دل انگیز در سرتاسر آن، تابستان خشک و سوزان در تمامی نقاطش، پاییز روحانی و آرام و زمستان سرد و سخت از شمال تا جنوبش و ...
بزرگترین و مهمترین گنج سرزمین کنونی ایران با مساحت 1648195 کیلومتر مربع و قرار گرفته در ۲۵ تا ۴۰ درجهٔ عرض شمالی و ۴۴ تا ۶۳ درجهٔ طول با شاکله کوهستانی و نیمه خشک، نفت و گاز و معادن آن نیست که این دارایی تمام شدنی ست، بلکه پارک های ملی و گنجینه های طبیعی آن می باشد که سال هاست از نظرها پنهان مانده و جفاها در حق آن شده است و آن گنجینه تمام ناشدنی دوران ها بوده که هویت اقلیمی ایران و اقوام گوناگون را شکل داده و خود در تجدید بقا و حیات خود کوشیده است.
آری میراث طبیعی همان گنجی ست که پیدایش و هویت اقوام و میراث فرهنگی آنان در سایه آن بوجود آمده است.
آنقدر میراث های گوناگون طبیعی و زیبایی در این سرزمین هست که شاید نتوان در این مجال کوتاه حق همه آنها را ادا کرده و از همه آنها گفت اما باید آگاهی از کلیات این دانش، دارایی و خصوصیات زیست بوم ایران در بین عموم مردم و بویژه کودکان و نوجوان امری واجب قلمداد شده و در آموزش و فرهنگ سازی آن کوشید.
شاید زمان آن رسیده باشد تا از پر تراکم ترین منطقه کوهستانی فلات ایران و اروپا بگوییم، در این بخش از کره خاکی و در حاشیه جنوبی دریای کاسپین از هیرکان تا گرگان، کمربندی کوهستانی و کهن از زمین برخاسته است، آنقدر کوه در آن هست که سال ها یا بهتر بگوییم نسل ها را می توان در آن جستجو کرد ، بیشتر از صدها ارتفاع بالای 4000 متر و صدها ارتفاع 3000 متری و دامنه های پست، کشیدگی از دریا تا بیابان ، در شمال آن جنگل های انبوه و در جنوبش استپ های فقیر و خشک، آن را نقاشی کرده و نتیجه این گوناگونی تنها زیبایی وصف ناشدنی و زایش تخیل و تمایل در رهروان و اهالی آن می باشد. حال در این منطقه کوهستانی تنها یک جرقه برای انفجار موجی عظیم از افسانه و اشتیاق کافی بود که قبله البرز یا همان بلند ترین کوه مخروطی زمین این وظیفه را به دوش می کشد.
دماوند، خوش تراش ترین کوه، ساخته افسانه و افسون، لانه سیمرغ، خانه بزرگ پا، قلمرو دیوان مخفی، لانه عقابان بلند پرواز، پرداخته از عطر خوش خاک تا تابش گرم آفتاب، صیقل شده بادهای بی امان زمستان؛ آری دماوند بزرگ به عنوان قبله البرز چون نگینی برآمده و چون قلب فسرده زمین، بر تمام این قلمرو کوهستانی نگهبان است. نوار کوهستانی البرز از غرب به شرق، به سه بخش، البرز غربی، البرز مرکزی و البرز شرقی و از شمال به جنوب به دو بخش البرز شمالی و البرز جنوبی تقسیم می شود که هرکدام دارای ویژگی های خاص خود بوده و در کل می توان گفت از هر کجای این قلمرو کوهستانی که به بلندایش وارد شوید ، کوه بزرگ قابل رویت است و آنچه در این پیکره ستودنی و عریض همواره اهالیش را سودایی می کند، چینش لایه های زنجیره وار کوه هاست.
آری البرز سرزمین عقابان بلند پرواز ، سرزمین کوه است پشت کوه و سایه های پدید آمده از آنرا می توان سودای البرز نامید. آه وقتی از لایه های آن سخن می رود هرگز نباید ابرها و غبارش را فراموش کرد، نور و سایه را در آن تنها اهالی اش می فهمند. البرز را باید بو کرد، چشید، دید و شنید؛ با البرز باید فرسوده گشت، به شکل گیری ابرهایش خیره شد و نفیر بادش را نیوشید، آفتابش را به پوست رساند، سرمایش را به استخوان زد، در شب هایش به دیدار آسمان رفت، در کنار چشمه هایش زانو زد؛ البرز را باید نفس کشید تا رازهای سر به مهر خود را فاش کند و از جادوی آغاز و انجامش بگوید. بگوید که چرا قلب فسرده و بلندترین کوه مخروطی زمین در اوست، تا شاید بگوید این سودای قدیم را از که و از کجا آورده، تا شاید از دیده ها، شنیده ها و آینده ها بگوید؛ آری البرز را باید باز شناخت.
البرز، واژه ایست کهن به قدمت سرزمین من؛ در زبان سانسکریت مرکب از دو کلمه آل به معنای عقاب و بُرزا به معنای سرزمین های بلند می باشد و در کل به معنی عقاب بلند پرواز سرزمین های کوهستانی است. سرزمینی که از دیرباز پرورشگاه انسان های بزرگ بوده است، گویی در خاک و در هوایش عطری نهفته است که در هیچ کجای کره خاکی چنین پدیده ای نظیر ندارد، آری البرز به راستی که خواستگاه، پرورشگاه و پناهگاه بزرگ مردانی بی تکرار بوده و به این وظیفه خود تا زمانی معین ادامه خواهد داد. در این سرزمین شاید شاخص ترین نماد، چیزی جز دماوند بزرگ نباشد. کوهی منفرد، مرتفع و دور از دسترس که از دیرباز در دامانش افسانه ها پرورش یافته اند. نمادی هرم گونه که یاد آور وحدتی برخواسته از کثرت می باشد. در کناره چنین نشانه ای، خورشید و نور و گرمای امیدوار کننده اش روشنی بخش چشم منتظران و مسافران همیشگی آن می باشد، خورشیدی که طلوع خواهد کرد و عالم را از نور و امید خداوندی لبریز می کند و آن را برای پاکان به میراث خواهد گذاشت، میراثی عظیم که وعده داده شده؛ اما خورشید را چه کسی بر دوش خواهد کشید، و نور و روشنایی را کیست که با خود به ارمغان آورد، چه کسی جز آنکه از طایفه نور زاده شده و از جنس نور است و همچون عقابی بلند پرواز به نبرد ضحاک زمان خواهد رفت، جز آنکس که باقیمانده خداوند بر زمین است؟
آری مبلغ نهایی نور و حقانیت، کسی که زمین و زمان در انتظار آمدنش روزشماری می کنند و بر تاریکی ها به امید نور او صبوری می کنند. پادشاهی که درست از دل تاریکی تیغ بر آسمان زده و پرده غفلت شب را به نور خداوند خواهد شکافت. وارث تمام نیکی و ایمان، مهدی موعود (عج). کسی که باید تمام رسالت و هدف پیامبران الهی را به یک باره به تحقق برساند و بی شک در این مسیر دشوار نیازمند یاری یارانی به سختی کوه، بی باکی پلنگ، برنایی و تیز بینی عقاب می باشد، یارانی مخلص، پاکباز و پرهیزکار همچون بهترین بندگان خدا، یارانی که با سکوت و خاموشی، گرسنگی، شب بیداری، خلوت و ذکر خداوند، خود را برای نبرد بزرگ حق علیه باطل آماده کرده باشند.
به معنی زیستن در البرز به شیوه ای خاص، طی مرام نامه و راهبردی موافق با مفاهیمی که ذکر شد؛ سپری کردن عمر یگانه و زندگی در مسیری منطبق با آموزه های دینی و زندگانی بزرگانی همچون پدران مهدی موعود (عج). البرزیست در این مسیر می کوشد علاوه بر شناخت مناطق و نواحی بکر طبیعت و پرداختن به آنها، چگونگی زندگی و نگهداری آن و شناخت ظرایف و لطایف آیات آفرینش، روح و جسم افراد خود را در دل کوه ها ، لا به لای دره ها و صخره ها ، کنار سبزه زاران و چشمه های حیات بخش و با سختی ها و صفایی که در متن آن هست پرورش داده و آماده سازد. انسان هایی به هوش، دلسوز، دانا و مقید به احکام الهی، متواضع، هنرمند، خلاق و با اخلاق، اخلاق محمدی (ص)، جهت یاری رساندن به آن کسی که به یاری مستضعفان و متقین دوران خواهد آمد.
البرزیست، نام مجموعه افرادیست که صبر می کنند تا بارقه های امید در دل آسمان زمان بتابد و صاحب برحق طلوع کند و عقابانی بلند پرواز در آسمان البرز به پرواز درآیند و در پشت پیشوای خود آخرین اراده خداوند در زمین را جاری سازند تا با کمال رضایت از حق و حق از آنان به دیدار معبود بشتابند. چرا که وعده زندگی جاوید در جهان دیگر بار ها امید بخش تر از وعده های رنگین حیات فانی است. پس البرزیست می کوشد تا آخرین کتاب حقیقت (قرآن) را بدست افرادش داده و آموزه های چهارده فانوس فروزان هدایت را سرلوحه خود سازد. شاید هنر یکی از بهترین روش های برقراری ارتباط با روح آدمی بوده و شاید از این میان بتوان درک بهترین و باشکوه ترین آفریده خداوند یعنی طبیعت و کوهستان را از طریق همین هنر پاک و خدامحور در قلب آنها جای داد.
چون شیشه های خانه از غبار و چرک پاک شود، همچون شیشه لنز دوربینی که با دستمالی پاک می شود، نور حقیقت یا همان حضرت دوست به درون خانه تابیدن گرفته و درون را لطیف و صاف خواهد کرد. البرزیست چنین می خواهد و می کوشد که، هم چشم ها، هم گوش ها، هم روح، هم جسم، هم دنیا و هم آخرت کسانی که او را می بینند، صیقلی شود.
شما می توانید برای آشنایی بیشتر با انواع فعالیت های مجموعه البرزیست از صفحه درباره ما بازدید نمایید.
