ایران
کشیدگی کوهستان و کویر در مرز بین دو دریا ، از جنگل های انبوه شمالی تا رمل های بدون حیات لوت ، از سواحل سنگی جنوب تا بلند ترین کوه مخروطی زمین در البرز، شوره زار ها ، جلگه ها ، تالاب های پر از حیات ، سرو های کوهی در دامان کوه های خشک، گونه های جانوری ، یکی از پر تنوع ترین زیستگاه های گیاهی جهان و ...
همه اینها فارغ از میراث فرهنگی و مردمی، تنها در میراث طبیعی این سرزمین گنجانده شده و آنرا یکی از جذاب ترین نقاط زیست محیطی و گردشگری زمین ساخته است .
از ایران باید بیشتر بگوییم و بیشتر بدانیم ؛ آری سرزمین خود را باید طور دیگر جستجو کنیم که به راستی در حق شناخت آن بسیار جفاها رفته است ؛ دریای کاسپین در شمال، رشته کوه های البرز و زاگرس، دو بیابان و کویر بزرگ در مرکز، فلات زیبای آذربایجان، تالاب ها و جلگه های شمالی و جنوبی، رودخانه ها، خلیج و دریای آزاد، سواحل سنگی و جزایر جنوبی گل افشان های تفتان، چشمه های جوشان و معدنی، رمل ها و طوفان های شن، برخورد کوهستان با کویر در اصفهان، یزد و کرمان، کوهستان های سخت و مرتفع در شمال و غرب آن، آبشارها، غارها، چشمه ها، بهار دل انگیز در سرتاسر آن، تابستان خشک و سوزان در تمامی نقاطش، پاییز روحانی و آرام و زمستان سرد و سخت از شمال تا جنوبش و ...
آنقدر میراث طبیعی و زیبایی در این سرزمین هست که شاید نتوان در این مجال کوتاه حق همه آنها را ادا کرد و از همه آنها گفت.
البرز
شاید زمان آن رسیده باشد تا از پر تراکم ترین منطقه کوهستانی فلات ایران و اروپا بگوییم ، در این بخش از کره خاکی و در حاشیه جنوبی دریای کاسپین از آستارا تا گرگان ، کمربندی کوهستانی و کهن از زمین روییده است ، آنقدر کوه در آن هست که سال ها یا بهتر بگوییم نسل ها را می توان در آن جستجو کرد ، بیشتر از صدها ارتفاع بالای 4000 متر و صدها ارتفاع 3000 متری و دامنه های پست ، کشیدگی از دریا تا بیابان ، در شمال آن جنگل های انبوه و در جنوبش استپ های فقیر و خشک ، آن را نقاشی کرده و نتیجه این گوناگونی تنها زیبایی وصف ناشدنی و زایش تخیل و تمایل در رهروان و اهالی آن می باشد . حال در این منطقه کوهستانی تنها یک جرقه برای انفجار موجی عظیم از افسانه و اشتیاق کافی بود که قبله البرز یا همان بلند ترین کوه مخروطی زمین این وظیفه را به دوش می کشد .
دماوند ، خوش تراش ترین کوه ، ساخته افسانه و افسون ، لانه سیمرغ ، خانه بزرگ پا ، قلمرو دیوان مخفی ، لانه عقابان بلند پرواز ، پرداخته از عطر خوش خاک تا تابش گرم آفتاب و صیقل شده بادهای بی امان زمستان ؛ آری دماوند بزرگ به عنوان قبله البرز چون نگینی برآمده و چون قلب فسرده زمین ، بر تمام این قلمرو کوهستانی نگهبان است .
البرز یا عقاب کوهستان در چهار بخش از کوهستان های غربی به سمت گرگان ، به نام های تالش ، البرز غربی البرز مرکزی و البرز شرقی پراکنده شده اند و هرکدام دارای ویژگی های خاص خود بوده و در کل می توان گفت از هر کجای این قلمرو کوهستانی که به بلندایش وارد شوید ، کوه بزرگ قابل رویت است و آنچه در این پیکره ستودنی و عریض همواره اهالیش را سودایی می کند ، چینش لایه های زنجیره وار کوه هاست .
آری البرز سرزمین عقابان بلند پرواز ، سرزمین کوه است پشت کوه و سایه های پدید آمده از آنرا می توان سودای البرز نامید . آه وقتی از لایه های آن سخن می رود هرگز نباید ابرها و غبارش را فراموش کرد ، نور و سایه را در آن تنها اهالی اش می فهمند . البرز را باید بو کرد ، چشید ، دید و شنید ؛ با البرز باید فرسوده گشت ، به شکل گیری ابرهایش خیره شد و نفیر بادش را نیوشید ، آفتابش را به پوست رساند ، سرمایش را به استخوان زد ، در شب هایش به دیدار آسمان رفت ، در کنار چشمه هایش زانو زد. البرز را باید نفس کشید تا رازهای سر به مهر خود را فاش کند و از جادوی آغاز و انجامش بگوید . بگوید که چرا قلب فسرده و بلندترین کوه مخروطی زمین در اوست ، تا شاید بگوید این سودای قدیم را از که و از کجا آورده ، تا شاید از دیده ها ، شنیده ها و آینده ها بگوید ؛ آری البرز را باید باز شناخت .
البرز ، واژه ایست کهن به قدمت سرزمین من ؛ در زبان سانسکریت مرکب از دو کلمه آل به معنای عقاب و بُرزا به معنای سرزمین های بلند می باشد و در کل به معنی عقاب بلند پرواز سرزمین های کوهستانی است .
سرزمینی که از دیرباز پرورشگاه انسان های بزرگ بوده است ، گویی در خاک و در هوایش عطری نهفته است که در هیچ کجای کره خاکی چنین پدیده ای نظیر ندارد ، آری البرز به راستی که خواستگاه و پرورشگاه بزرگ مردانی بی تکرار بوده و به این وظیفه خود تا زمانی معین ادامه خواهد داد .
در این سرزمین شاید شاخص ترین نماد ، چیزی جز دماوند بزرگ نباشد . کوهی منفرد ، مرتفع و دور از دسترس که از دیرباز در دامانش افسانه ها پرورش یافته اند . نمادی هرم گونه که یاد آور وحدتی برخواسته از کثرت می باشد .
در کناره چنین نشانه ای ، خورشید و نور و گرمای امیدوار کننده اش روشنی بخش چشم منتظران و مسافران همیشگی آن می باشد ، خورشیدی که طلوع خواهد کرد و عالم را از نور و امید خداوندی لبریز می کند و آن را برای پاکان به میراث خواهد گذاشت ، میراثی عظیم که وعده داده شده . اما خورشید را چه کسی بر دوش خواهد کشید ، و نور و روشنایی را کیست که با خود به ارمغان آورد ، چه کسی جز آنکه از طایفه نور زاده شده و از جنس نور است و همچون عقابی بلند پرواز به نبرد ضحاک زمان خواهد رفت ، جز آنکس که باقیمانده خداوند بر زمین است ؟
آری ، عقاب بلند پرواز ، مبلغ نهایی نور و حقانیت ، کسی که زمین و زمان در انتظار آمدنش روزشماری می کنند و بر تاریکی ها به امید نور او صبوری می کنند . پادشاهی که درست از دل تاریکی تیغ بر آسمان زده و پرده غفلت شب را به نور خداوند خواهد شکافت ، وارث تمام نیکی و ایمان ، منجی موعود (عج) . کسی که باید تمام رسالت و هدف پیامبران الهی را به یک باره به تحقق برساند و بی شک در این مسیر دشوار نیازمند یاری یارانی به سختی کوه ، دلیری شیر ، برنایی و تیز بینی عقاب می باشد ، یارانی مخلص و پاک باز همچون بهترین بندگان خدا ، یارانی که با سکوت و خاموشی ، گرسنگی ، شب بیداری ، خلوت و ذکر خداوند ، خود را برای نبرد بزرگ حق علیه باطل آماده کرده باشند .
البرزیست
به معنی زیستن در البرز به شیوه ای خاص ، طی مرام نامه و راهبردی موافق با مفاهیمی که ذکر شد ، ست ؛ سپری کردن عمر یگانه و زندگی در مسیری منطبق با آموزه های دینی و زندگانی بزرگانی همچون پدران منجی موعود ( عج ) .
البرزیست در این مسیر می کوشد علاوه بر شناخت مناطق و نواحی بکر طبیعت و پرداختن به آنها ، چگونگی زندگی و نگهداری آن و شناخت ظرایف و لطایف آیات آفرینش ، روح و جسم افراد خود را در دل کوه ها ، لا به لای دره ها و صخره ها ، کنار سبزه زاران و چشمه های حیات بخش و با سختی ها و صفایی که در متن آن هست پرورش داده و آماده سازد . انسان هایی به هوش ، دلسوز ، دانا و مهربان به احکام الهی ، متواضع ، هنرمند ، خلاق و با اخلاق ، اخلاق محمدی (ص) ، جهت یاری رساندن به آن کسی که به یاری مستضعفان خواهد آمد .
البرزیست ، نام مجموعه افرادیست که صبر می کنند تا بارقه های امید در دل آسمان زمان بتابد و صاحب برحق طلوع کند و عقابانی بلند پرواز در آسمان البرز به پرواز درآیند و در پشت پیشوای خود آخرین اراده خداوند در زمین را جاری سازند تا با کمال رضایت از حق و حق از آنان به دیدار معبود بشتابند . چرا که وعده زندگی جاوید در جهان دیگر بار ها امید بخش تر از وعده های رنگین حیات فانی است . پس البرزیست می کوشد تا آخرین کتاب حقیقت (قرآن) را بدست افرادش داده و آموزه های چهارده شعاع تابنده را سرلوحه خود سازد . شاید هنر یکی از بهترین روش های برقراری ارتباط با روح آدمی بوده و شاید از این میان بتوان درک بهترین و باشکوه ترین آفریده خداوند یعنی طبیعت و کوهستان را از طریق همین هنر پاک و خدامحور در قلب آنها جای داد .
چون شیشه های خانه از غبار و چرک پاک شود ، همچون شیشه لنز دوربینی که با دستمالی پاک می شود ، نور حقیقت یا همان حضرت دوست به درون خانه تابیدن گرفته و درون را لطیف و صاف خواهد کرد .
البرزیست چنین می خواهد و می کوشد که ، هم چشم ها، هم گوش ها ، هم روح ، هم جسم ، هم دنیا و هم آخرت کسانی که او را می بینند ، صیقلی شود .
شما می توانید برای آشنایی بیشتر با انواع فعالیت های مجموعه البرزیست از صفحه درباره ما بازدید نمایید .​​​​​​​